Dzisiejsza polska wieprzowina to zupełnie inny produkt, a przez lata selekcji zwierząt nie tylko zmniejszyło się otłuszczenie, ale również zmienił się profil kwasów tłuszczowych. Obecnie wieprzowina zawiera ok 15% kwasów tłuszczowych z grupy wielonienasyconych (PUFA) maksymalnie do 42% kwasów tłuszczowych z grupy nasyconych (SFA), a więc i korzystniejszą proporcję kwasów PUFA/SFA ( poniżej 10:1)
Ponadto mięso wieprzowe stanowi doskonałe źródło białka o wysokiej wartości odżywczej i biologicznej, a także dobre źródło żelaza hemowego, cynku oraz witamin z grupy B. Polska wieprzowina wyróżnia się także niską zawartością sodu.
Zwraca się również uwagę na obecność w mięsie wieprzowym wielu związków biologicznie czynnych, takich jak: L-karnityna, kreatyna, karnozyna, tauryna, koenzym Q , anseryna, glutation oraz bioaktywne peptydy. Związki te wywierają wpływ na funkcje metaboliczne i fizjologiczne organizmu człowieka, wykazując m.in. działanie przeciwutleniające, przeciwnowotworowe, przyspieszające metabolizm, polepszające trawienie, a także przyczyniające się do obniżenia ciśnienia tętniczego i poziomu glukozy we krwi.
W związku z powyższym należy stwierdzić, że produkowana obecnie wieprzowina, ze względu na swoją wartość odżywczą i prozdrowotną oraz walory smakowe, może bez obaw stanowić składnik zbilansowanej diety.
Wieprzowina to ulubione mięso Polaków. Dlaczego warto ją jeść?
Jest mięsem uniwersalnym, doskonałym surowcem zarówno kulinarnym, z którego można zrobić znakomitego schabowego, kotlet czy gulasz wieprzowy, jak i przerobowym do produkcji świetnych kiełbas i wędzonek. Ponadto, konsumenci doceniają ją ze względu na doskonałe walory kulinarne: smakowitość oraz kruchość. Dużymi walorami odżywczymi charakteryzują się także podroby wieprzowe, które są idealnym surowcem kulinarnym, często niedocenianym.
Łopatka najczęściej wykorzystywana jest do pieczenia lub duszenia. Sporządza się z niej zrazy, a także stosuje do wyrobu domowej białej kiełbasy i kotletów mielonych. Przeznaczana jest także do innych dań z mięsem mielonym, takich jak: pyzy z mięsem, pierogi, gołąbki. Łopatkę można gotować. Przyprawami doskonale dopełniającymi delikatny smak łopatki są: cząber, kminek, majeranek, rozmaryn, ziele angielskie, chilli. Z tej części tuszy wieprzowej sporządza się również kiełbasy, konserwy oraz gulasz. Na Wielkanocnym stole nie powinno zabraknąć łopatki pieczonej ze śliwkami suszonymi.
Szynkę stosuje się do wyrobu różnych rodzajów wędlin, wędzonek oraz konserw. W kuchni domowej szynka często pieczona jest w całości i podawana z gęstym sosem, smażona w plastrach lub duszona po uprzednim podsmażeniu. Przyprawami, które eksponują soczysty i delikatny smak szynki są: kolendra, goździki, ziele angielskie, listki laurowe, czosnek i cebula. W okresie Wielkanocnym szynka doskonale komponuje się smakowo z sosem tatarskim.
Schab najczęściej wykorzystywany jest do przygotowywania pieczeni, podawanych z różnymi sosami, kotletów panierowanych lub saute. Często podaje się go również w formie duszonej po uprzednim podsmażeniu, ponadto schab doskonale nadaje się do wędzenia, marynowania czy peklowania. W tradycyjnej kuchni Wielkanocnej schab pieczony jest w ziołach i podawny z chrzanem.
W ramach promocji zapraszam do udziału w Konferencji 14. kwietnia o godzinie 13.00 w siedzibie PAP przy ul. Brackiej 6/8 w Warszawie na której omówione zostaną „Aktualne problemy branży mięsnej” prelegentem będzie prof. dr hab. Jarosław Całka z Katedry Fizjologii Klinicznej Wydziału Medycyny Weterynaryjnej UWM w Olszynie oraz prezentacje „Wege w odwrocie – Człowiek potrzebuje mięsa.”
